Μετά από την έκθεση Θεσσαλονίκης θα γνωρίζουμε επιτέλους πως θα ξανασωθεί η πατρίδα μας.
Θα μου πεις τόσες φορές που σώθηκε πως γίνεται να πρέπει να ξανασωθεί;
Μην ανησυχείτε δεν είναι τίποτα το κακό είναι θέμα συμπυκνωμένης εξυπνάδας του ανεπαρκούς πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας.
Αλλά από ότι φαίνεται τα βάσανα μας τέλειωσαν...
Ο Κυριάκος είναι έτοιμος ( όπως λέει και Κυριακάτικος Ελεύθερος Τύπος) να μας πει την συνταγή που θα βγάλει την πατρίδας μας από τα αδιέξοδα.
Πια είναι αυτή; Είναι μια συνταγή πρωτότυπη που ο καημένος ο Κυριάκος την φωνάζει έχει ξελαρυγγιαστεί αλλά δεν τον ακούει κανείς.
Θα μειώσει λέει τις δαπάνες και ο λιγοστέψει τους φόρους.
Τώρα μετά από αυτό μπορεί κανείς να βάλλει τα κλάματα έτσι επειδή υπάρχει σε αυτό τον κόσμο ή μπορεί να αρχίσει τα ληγμένα και βρεθεί στο κόσμο των παραισθήσεων.
Πήρα λοιπόν τα ληγμένα μου και διερωτήθηκα.
Πως είναι δυνατόν αυτός ο τύπος που θέλει να γίνει και πρωθυπουργός να μην πήρε χαμπάρι ότι η χώρα από το 2009 βρίσκεται σε καθεστώς σκληρής λιτότητας και μάλιστα ως υπουργός έχει υπογράψει νόμους που χειρότεροι δεν γίνεται;
Όλες οι κυβερνήσεις από το 2009 μέχρι και σήμερα αυτό το δόγμα ακολουθούν που σε απλά Ελληνικά σημαίνει Συρρίκνωση του Κράτους Πρόνοιας, των Εργασιακών Κεκτημένων από την μια και αύξηση του κέρδους της ολιγαρχίας από την άλλη, φορτώνοντας στο λαό τρία μνημόνια ( έρχεται και το τέταρτο) που σκοπό έχουν να ξεπουλήσουν την χώρα μετατρέποντας την ουσιαστικά σε προτεκτοράτο.
Τώρα όμως θυμήθηκα και κάτι άλλο:
Είναι ένα απόσπασμα από το άρθρο 1 του νόμου 1397 Εθνικό Σύστημα Υγείας της 7ης Οκτωβρίου 1983.
Το Πρώτο άρθρο αναφέρει χαρακτηριστικά.
1. Το κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών υγείας στο σύνολο των πολιτών
2. Οι υπηρεσίες υγείας παρέχονται ισότιμα σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική του κατάσταση, μέσα από ενιαίο και αποκεντρωμένο εθνικό σύστημα υγείας που οργανώνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού.
Όταν στην κυβέρνηση της χώρας έρχεται η Δεξιά με πρωθυπουργό τον επίτιμο και Υπουργό Υγείας τον κ. Γ Σούρλα νομοθετούν τον νόμο 2071/1992 ο οποίος λέει τα εξής:
Το άρθρο 1 του ν. 1937/1983(ΦΕΚ143Α ) αντικαθίσταται ως εξής.
Μέριμνα του Κράτους
1. Το κράτος μεριμνά για την ίδρυση, λειτουργία, οργάνωση και εποπτεία των κατάλληλων φορέων προς εξασφάλιση της υγείας όλων των πολιτών.
Τι θα πει αυτό;
1. Η ευθύνη του κράτους έγινε μέριμνα
2. Το ενιαίο και αποκεντρωμένο σύστημα υγείας έγινε ίδρυση και εποπτεία των καταλλήλων φορέων
3. Εξαφανίζεται η ισότιμα σε κάθε πολίτη
4. Εξαφανίζεται ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική του κατάσταση.
Από τότε λοιπόν η Δεξιά και η οικογένεια Μητσοτάκη νομοθετούν νόμους που σκοπό έχουν την ελαχιστοποίηση της ευθύνης και των υποχρεώσεων του κράτους και την πριμοδότηση των ιδιωτικών φορέων στους οποίους χαρίζεται απλόχερα η υγεία της χώρας.
Όταν λοιπόν η κυρία Ντόρα κουνά το δάκτυλο και λέει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης «είχε δίκιο και τα έλεγε από τότε» εννοεί προφανώς ότι το ξεπούλημα έπρεπε να γίνει από τότε ώστε μέχρι σήμερα να το έχουμε χωνέψει. Ξεχνά όμως επισταμένως να μας πει ότι εκτός από τον πατέρα την αδελφή τον αδελφό την ξαδέρφη την θεία τα παιδιά και οι συγγενείς μέχρι τρίτου βαθμού και όλοι οι σύντεκνοι και οι κουμπάροι της οικογένειας ζουν από τα χρήματα του έλληνα φορολογούμενου. Αυτό φυσικά είναι δικαίωμα της οικογένειας του επίτιμου οι άλλοι Έλληνες στον Καιάδα.
Οι προτάσεις λοιπόν του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι γνωστές και δουλεμένες (δυστυχώς και η σημερινή κυβέρνηση τις ακολουθεί κατά γράμμα) και τα αποτελέσματα τους γνωστά.
Ξεχαρβαλωμένη Παιδεία, Διαλυμένη Υγεία, Ανεργία πάνω από 25%, Μισθοί Πείνας και Φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού, Εξευτελισμός των Συντάξεων, Παιδιά που Λιποθυμούν στα Σχολεία, Οικογενειάρχες που ξαφνικά έγιναν Ρακοσυλλέκτες, Πατεράδες σε Απόγνωση που δεν μπορούν να Στηρίξουν τις επιλογές των παιδιών τους.
Αφού λοιπόν η χώρα μας, δια χειρός, των ανίκανων και ανεπαρκών πολιτικών ξεπούλησε και το τελευταίο της ασημικό ακολουθεί το επόμενο πανηγυρικό μνημόνιο και αυτό θα επισημοποιεί την θέση της χώρας ως Προτεκτοράτο της Γερμανίας στο οποίο προφανώς την Διοίκηση θα ασκεί κάποιος Γερμανός επίτροπος η Βασιλιάς (βλέπε Γκλύξμπουργκ που το παίζει και Έλληνας) και θα μειώνει δραστικά το χρέος το οποίο ουσιαστικά δεν έχει νόημα αφού το ελληνικό ΑΕΠ θα εγγράφεται πλέον στο Γερμανικό.
· Αν θέλουμε λοιπόν να αλλάξουμε αυτή την ροή των πραγμάτων πρέπει να ξεσηκωθούμε και να αγνισθούμε για την Εθνική μας Απελευθέρωση από όλους αυτούς τους ντενεκέδες που στο όνομα μας κάνουν μπίζνα και κερδοσκοπούν ασύστολα.
· Να κατακτήσουμε την Δημοκρατία που γεννήθηκε στην χώρα μας και σήμερα ποδοπατείται τόσο ώστε η λαϊκή ετυμηγορία να αποτελεί στολίδι στα παλιότερα των υποδημάτων της εξουσίας.
· Πρέπει επιτέλους να κατακτήσουμε την Κοινωνική Δικαιοσύνη, Αξιοκρατία, Διαφάνεια και να πετάξουμε από πάνω μας τον βραχνά της καθημερινής αδικίας του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας.
8 Νοεμβρίου 2015
Η παρέμβαση - τοποθέτηση του Κοινωνικού Ιατρείου - Φαρμακείου στην απόλυτα επιτυχημένη Εσπερίδα του Γενικού Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 6 Νοεμβρίου στο Εμπορικό Επιμελητήριο.
Η ομάδα του Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου Αγίου Νικολάου ευχαριστεί τον σύλλογο των εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Άγιου Νικολάου για την πρόσκληση και εύχεται καλή επιτυχία στις εργασίες της εκδήλωσης.
Πριν από μερικά χρόνια όταν τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης άρχισαν να γίνονται ορατά μια ομάδα εθελοντών αποφάσισε την σύσταση του Κοινωνικού Ιατρείου – Φαρμακείου με σκοπό να παράσχει δωρεάν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας σε συμπολίτες μας που βίωναν με βίαιο τρόπο τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης.
Σε αυτή την υποτυπώδη μονάδα Υγείας έχουν εξεταστεί εκατοντάδες συμπολίτες μας.
Το κοινωνικό Ιατρείο λειτουργεί κάθε Παρασκευή από τις 17.00 έως τις 19.00 στο χώρο του Θεραπευτηρίου Χρόνιων Παθήσεων Λασιθίου
Ανάμεσα στις δράσεις μας ξεχωριστή θέσει έχει η τελευταία, Εκστρατεία Συλλογής Ειδών Πρώτης Ανάγκης για τους δοκιμαζόμενους πρόσφυγες, που πραγματοποιήθηκε μαζί με πολλούς τοπικούς φορείς, και κυρίως με το αυθόρμητο κίνημα «Αχτίδα Αλληλέγγυων Πολιτών»
Είναι φανερό ότι δεν διεκδικούμε αλλά και δεν θέλουμε να αντικαταστήσουμε το κράτος στις υποχρεώσεις του.
Όμως δεν μπορούμε να μείνουμε άπραγοι στα ολέθρια αποτελέσματα της λεγόμενης «νέας τάξης πραγμάτων».
Είναι υποχρέωση μας από αυτό το βήμα να ευχαριστήσουμε όλους όσους μας βοήθησαν και όλους εκείνους που ανταποκρίθηκαν σε αυτή την προσπάθεια. Επίσης πρέπει να ευχαριστήσουμε το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λασιθίου και το Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων που μας έδωσαν στέγη.
Είναι πλέον σαφές και καταγράφεται σε πολλές μελέτες ότι η Υγεία είναι ο τομέας που συρρικνώθηκε περισσότερο από την οικονομική κρίση.
Η περιοριστική πολιτική που ακολουθείται στην χώρα μας, όσον αφορά την υγεία, είναι μάλλον καταστροφική και φυσικά δεν λύνει κανένα ουσιαστικό πρόβλημα.
Μειώσεις προσωπικού σε όλες τις βαθμίδες, ελλείψεις αναλώσιμου υλικού, αναστολή επενδύσεων σε εργαστηριακό κτηριακό, και ξενοδοχειακό εξοπλισμό συνθέτουν το κάδρο της σημερινής κατάστασης της υγείας. Και όσον αφορά τις υπηρεσίες η προσβασιμότητα και η ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών παρουσιάζουν σοβαρές ανεπάρκειες παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των εργαζομένων.
Η ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδα Υγείας αν και αποδίδει μακροπρόθεσμα είναι ό σωστότερος τρόπος εξοικονόμησης πόρων χωρίς να υποβαθμίζεται το επίπεδο της φροντίδας ενώ συγχρόνως προάγεται η υγεία του συνόλου.
Γιατί εκτός του ότι αποτελεί την πύλη εισόδου στο σύστημα Υγείας κατέχει και τα απαραίτητα εργαλεία* για την ανάπτυξη μιας ομοιογενούς, ισότιμης υγείας χωρίς αποκλεισμούς
*Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας
1. Ισότητα κοινωνική δικαιοσύνη και υγεία για όλους.
2. Κοινωνική συμμετοχή
3. Προαγωγή Υγείας
4. Ορθολογική χρήση των πόρων
5. Διατομεακή δράση και συνεργασία
Η πρόληψη είναι ο σοβαρότερος παράγοντας της προαγωγής της Υγείας και για την επίτευξη της, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εκπαίδευση και η ενημέρωση της κοινωνίας, δηλαδή η ανάδειξη του κοινωνικού χαρακτήρα του συστήματος Υγείας.
Το σπάσιμο της κλασικής εσωστρέφειας που αποτυπώνεται στο τρίπτυχο Διάγνωση – Θεραπεία – Νοσηλεία και η ανάδειξη του κοινωνικού προσανατολισμού του συστήματος Υγείας είναι ο πρώτος πυλώνας για την προαγωγή της Υγείας της κοινότητας.
Και για να γίνουμε πιο σαφείς ένα παράδειγμα. Στην Ελλάδα πάσχουν από διαβήτη 780.000 άτομα και η δαπάνη για αυτούς τους ασθενείς ανέρχεται στα 2.3 δις. € που αντιστοιχεί στο 6,5% των δαπανών για την Υγεία. ( Αθανασάκης και συν.) Εφαρμογή των στοιχείων της CODE 2
Αν μέσω της πρόληψης καταφέρουμε να μειώσουμε τους νέους ασθενείς του διαβήτη τύπου 2 ή έστω να καθυστερήσουμε την νόσηση τους, αυτό θα αποτελούσε σημαντικό οικονομικό όφελος πέραν της αναβάθμισης της Υγείας των πολιτών.
Για να συμβούν όμως όλα αυτά απαραίτητη προϋπόθεση είναι η κατάρτιση και η εκπαίδευση των επαγγελματιών Υγείας. Η καλύτερη και η πληρέστερη επιστημονική κατάρτιση του προσωπικού έχει ως αποτέλεσμα την σωστότερη εφαρμογή των σχεδίων δράσης πρόληψης όπως επίσης και την επινόηση νέων μεθόδων, τεχνικών και εργαλείων που θα αναβαθμίσουν ποιοτικά το σύστημα Υγείας και την προσφερόμενη φροντίδα.
Η ενημέρωση του κοινού αποτελεί κομβικό σημείο για την προαγωγή της Υγείας στην Κοινότητα και για αυτό το λόγο η πρωτοβουλία αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Θέλουμε λοιπόν να ευχηθούμε καλή επιτυχία στις εργασίες της εσπερίδας, και να σας προτείνουμε την συνέχιση αυτών των εκδηλώσεων και την διεύρυνση της θεματολογίας σε ζητήματα πρόληψης.
Γιώργος Πατεράκης
Μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Κορνήλιος Καστοριάδηs (φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής, 1922-1997).
Ερώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;
Καστοριάδης: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.
Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.
Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα – πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των “δυνατών” και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ’ αυτήν του Πεκίνου.
Δημοσιογράφος: Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία εκατόν εβδομήντα ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ’ αυτή την περίοδο;
Καστοριάδης: Μα, αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους είκοσι έναν αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. Λοιπόν, μετά το Βυζάντιο έρχεται η τουρκοκρατία. Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μόνο ότι επί τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ’ αυτή την περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.
Δημοσιογράφος: Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία»; Ποιοι είναι οι λόγοι;
Καστοριάδης: Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας για ποιο λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή.
Δημοσιογράφος: Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική περίπτωση;
Καστοριάδης: Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της Επανάστασης του 1821. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με “ταξικά” συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης.
Δημοσιογράφος: Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;
Καστοριάδης: Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδό του. Αλλά τα όποια αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά ένα βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν “ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά”;
Δημοσιογράφος: Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως όταν αφορούν ερωτήματα που εσείς θέτετε. Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε τις απόψεις σας;
Καστοριάδης: Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.
Δημοσιογράφος: Πώς την εννοείτε αυτή την ευθύνη;
Καστοριάδης: Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.
Δημοσιογράφος: Θέλετε να πείτε ότι -αντιθέτως- σε άλλες χώρες, στη Δυτική Ευρώπη.
Καστοριάδης: Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε κάνοντάς μου καζούρα στο Παρίσι το 1956:«Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». -Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι
*Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.
Πηγές: (Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα, κατά Κορνήλιο Καστοριάδη) infognomonpolitics.blogspot.com, antikleidi.wordpress.com