2 Σεπτεμβρίου 2015
Ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω κείμενο. Είναι αποσπάσματα από το άρθρο του Χρήστου Γιανναρά που δημοσιεύτηκε στην καθημερινή της 30/08/2015. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτή είναι ακριβώς η λύση του σημερινού πολιτικού προβλήματος της χώρας.
1. Η απόλυτη πολιτική ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της χώρας.
2. Στον ωχαδερφισμό που ακυρώνει όλες μα όλες τις συγκριτικές αρετές μας σαν λαός.
3. Και όπως είπε και ό αείμνηστος Καστοριάδης ναι κύριε και εσύ και εγώ και όλοι μαζί θα αλλάξουμε την Ελλάδα.
Αξίζει να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο:
https://www.kathimerini.gr/828949/opinion/epikairothta/politikh/se-polemo-oloklhrwtiko-aparaskeyoi
…«Η συλλογική μετάνοια δεν έρχεται ακαριαία, θέλει πολύ χρόνο: τη βραδύτητα της ωρίμασης ή της κυοφορίας. Κάποτε οι ίδιες οι ιστορικές συνθήκες επιταχύνουν τον ερχομό της, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωσή μας, σήμερα. Δοκιμάσαμε στη διαχείριση της εξουσίας όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου (πλην των καθαρώς ψυχοπαθολογικών μορφωμάτων) και δείχνει να πείσθηκε η ελλαδική κοινωνία ότι ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό του σημερινού προσκηνίου είναι τεκμηριωμένα ανεπαρκές για να διεξαγάγει τον φρικιαστικό πόλεμο που μας εξουθενώνει. Αυτό είναι, σίγουρα, ένα βήμα ωριμότητας.
Αλλά ελάχιστο βήμα, ανεπαρκές. Διότι, οι πολλοί περιμένουμε έναν άλλον ηγέτη, ταλαντούχο, ιδιοφυή και ενάρετο, που θα μας εξασφαλίσει τη «δόση» μας καταναλωτικού ηδονισμού – τα όσα δεν κατάφεραν να μας σιγουρέψουν καραμανλικοί, παπανδρεϊκοί, αριστεροί ριζοσπάστες.
Ακόμα δεν ωρίμασε η βεβαιότητα ότι από τον σημερινό φρικώδη παγκόσμιο πόλεμο θα διασωθούμε, μόνο με ηγεσία που θα ξαναστήσει στη χώρα εξυπαρχής σχολειά, εξυπαρχής πανεπιστήμια, άμεσου κοινωνικού (ποιοτικού) ελέγχου ΜΜΕ. Θα στήσει εξυπαρχής λειτουργίες απονομής δικαιοσύνης και σωφρονισμού, ριζικά καινούργιους όρους συνδικαλισμού, άλλης λογικής Δημόσια Διοίκηση, επιστροφή σε συνεπή αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση. Θα αφυπνίσει την τόλμη της προσωπικής δημιουργίας, θα αναστήσει τη χαρά της κοινωνίας των σχέσεων, ενάντια στον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού.
Να ωριμάσει η επίγνωση του τι ζητάμε.»
12 Αυγούστου 2015
Το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν πιστεύω να βγει κανείς φωστήρας "αριστερός" και να μας πει ότι το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι για το καλό μας; για την ανάπτυξη της χώρας; για να μην πεθάνουμε στην πείνα; ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΕΙΝΑΙ όπως και τα άλλα.
Δεν βάζω ΕΓΩ τον ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο τσουβάλι με την ΝΔ το ΠΑΣΟΚ.
Έδωσε μάχες σε Ευρώπη και Ελλάδα για πάνω από ΕΞΙ μήνες για να μπει.
Δυστυχώς αυτό είναι το νέο πρόσωπο της Δεξιάς στην Ελλάδα.
Φυσικά δεν είσαι ότι δηλώσεις, αλλά η τοποθέτηση, και οι πολιτικές που ακολουθείς χαρακτηρίζουν και την πολιτική και την ιδεολογία σου.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ για μας για την Ελλάδα δεν υπάρχουν πολιτικοί που να παίρνουν αποφάσεις με γνώμονα το συμφέρον του λαού.
ΣΗΜΕΡΑ την ΔΕΞΙΑ την λένε ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικά δεν υπάρχει καμία μα καμία διαφορά μεταξύ του Γ.Α.Π. του Σαμαρά του Βενιζέλου και του Τσίπρα - Καμένου. Σήμερα το ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον Τσίπρα και υπαρχηγός τον παλιό μας γνώριμο από την Δεξιά Καμένο διεκδικεί με αξιώσεις να γίνει η ιδεολογική πρωτοπορία της συντήρησης, της διαχείρισης, των συμφερόντων του κεφαλαίου και της Δεξιάς στην Ελλάδα.
Το κάδρο συμπληρώνεται.
Και για να το τελειώσουμε. Γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί το ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80.
Δεν υπάρχει καμία αναλογία. Το ΠΑΣΟΚ του '80 έδωσε μάχες με τα συμφέροντα και την Δεξιά αρκετές από αυτές τις κέρδισε. Κατάφερε να κάνει κάποιες θεσμικές αλλαγές και να δώσει πορεία διαφορετικής ανάπτυξης στην χώρα. Τουλάχιστον κατάφερε να εκδημοκρατίσει την Ελλάδα της χούντας και του Καραμανλή.
Πολύ λίγα χρόνια αργότερα όλα ανατράπηκαν γιατί απλά άλλαξαν οι συσχετισμοί και τα συμφέροντα και το πελατειακό κράτος έγιναν τα δομικά συστατικά της νέας κοινωνικοπολιτικής ζωής της χώρας.
Σήμερα δεν δόθηκε κανένας αγώνας, ότι έγινε το προηγούμενο διάστημα μάλλον στημένο και προσχεδιασμένο ήταν και σκοπό είχε την διαχείριση της εξουσίας, τον εξαγνισμό των ΣαμαροΒενιζελοΠαπανδρέοΣιμητοΚαραμανλήδοΜητσοτακοΡουσόπουλοΜπακογγιάνιδων και καμιά θεσμική αλλαγή δεν έγινε. Από ότι φαίνεται αυτό το στημένο παιχνίδι ήταν σχεδιασμένο με οδικό χάρτη και σχεδιάγραμμα και στόχο.
Πιστεύω πως η υγιής αριστερά θα πρέπει άμεσα να επανακαθορίσει τον ρόλο της απέναντι στις δυνάμεις της συντήρησης και του σκότους και να προσπαθήσει άμεσα να εκθρονίσει άμεσα τους νέους σφετεριστές της εξουσίας τους ΤσιπροΚαμένους της ψεύτικης και στημένης αριστεράς. Υπάρχει άμεση ανάγκη ανάπτυξης του κινήματος αλληλεγγύης για της αντιμετώπιση των επιπτώσεων του μνημονίου του ΣΥΡΙΖΑ που από ότι φαίνεται η ανθρωπιστική κρίση θα πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Επιτέλους ας γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχουν μεσσίες. Μόνο ένα δυνατό και μαχητικό λαϊκό κίνημα μπορεί να δημιουργήσει της συνθήκες για την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαίωση του λαού.
Γ. Πατεράκης.
22 Ιουλίου 2015
Συμπεράσματα από την τρέχουσα πολιτική κατάσταση όπως διαμορφώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ
Τέσσερα τουλάχιστον συμπεράσματα εξάγονται από την σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Είναι μια αβέβαιη κατάσταση που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως φυσιολογική. Έχει τα χαρακτηριστικά, και τις παθογένειες της πολιτικής ανεπάρκειας, που φέρνει σε πρώτο πλάνο τις ενδογενείς αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ και τις μακροχρόνιες αστοχίες του πολιτικού συστήματος.
Το πρώτο συνοψίζεται ως εξής: που πας ρε Καραμήτρο ή αν θες που πας ξυπόλυτος στα αγκάθια. Και σε απλά Ελληνικά ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Τσίπρας έκαναν διαπραγμάτευση χωρίς σχέδιο. Έτσι ακριβώς χωρίς σχέδιο χωρίς καμιά σοβαρή προετοιμασία χωρίς εναλλακτική. Αυτό το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι εφαρμόσιμο; Αν ναι; Τότε την δεν πήγε καλά;
Αυτό όμως που διαφαίνεται από την συμφωνία του Φλεβάρη ή ακόμα και από την τοποθέτηση Παυλόπουλου στην προεδρία της Δημοκρατίας είναι ό συμβιβασμός. Και πιθανόν αυτό να ήταν το σχέδιο. Εδώ πρέπει να αναρωτηθούμε για τον ρόλο του δημοψηφίσματος. Ποιος ήταν ο πραγματικός στόχος, του ΣΥΡΙΖΑ για την πραγματοποίηση του δημοψηφίσματος.
Αν το ΝΑΙ ήταν πλειοψηφία τότε θα αποτελούσε το τέλειο άλλοθι σε αυτόν τον συμβιβασμό. Πράγμα που δεν έγινε.
Έγινε προσπάθεια το δημοψήφισμα να αποτελέσει το άλλοθι σε μια κυβέρνηση που δεν είχε ούτε προγραμματισμό αλλά ούτε συνοχή. Αποκτά ιδιαίτερη σημασία το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που δείχνει ξεκάθαρα την κατεύθυνση στην οποία πρέπει να βαδίσει η χώρα. Δείχνει όμως και την πιθανότητα συνένωσης του λαϊκού κινήματος .
Η έλλειψης προγράμματος έχει τα παρακάτω αποτελέσματα: Πρώτη και καλύτερη η ΤΡΟΙΚΑ που όχι μόνο δεν φεύγει αλλά ενισχύεται και με την παρουσία της κυρίας που είχε την «επιμέλεια» του προγράμματος της Κύπρου ( μάλλον με επιτυχή παρουσία). Ο υπεύθυνος τύπου της Γερμανίας σχεδόν παραδέχεται στους δημοσιογράφους ότι ο κ. Σόιμπλε είναι ο τοποτηρητής ( έπαρχος; κυβερνήτης; αποικιοκράτης; Ο νέος Γκλύξμπουργκ; τέλος πάντων αυτός που κάνει κουμάντο) στην χώρα μας και μάλιστα στην ερώτηση δημοσιογράφου δεν μειδίασε απλά αλλά έσκασε στο γέλια. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τι δίκιο της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ που διατυμπάνιζαν σε όλους τους τόνους αυτήν την ανεπάρκεια. Επίσης πρέπει να δώσει δίκιο στους «υποταγμένους» των καναλιών. Και φυσικά την καταστροφική υπογραφή του μνημονίου.
Το δεύτερο συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι η νίκη της αριστεράς χρησιμοποιήθηκε από τα συμφέροντα, ολιγαρχία και κεφάλαιο ( που από ότι φαίνεται έχουν διείσδυση ισχυρά και στον ΣΥΡΙΖΑ ) για να ξεπλυθούν τα άπλυτα του ανεπαρκούς πολιτικού συστήματος. Αυτή είναι και η μεγάλη νίκη του συστήματος και που σηματοδοτεί την τεράστια αποτυχία - ήττα της κυβέρνησης και ίσως ολόκληρης της αριστεράς. Με αυτόν τον τρόπο όλοι αυτοί που μέχρι χθες ήταν ανεπαρκείς, ιδιοτελείς στα μάτια του Ελληνικού λαού τώρα φαντάζουν ως αδικημένοι και ως επιβεβαιωμένοι. Και το τελικό συμπέρασμα: «είναι όλοι ίδιοι»
Έτσι ένα πολιτικό σύστημα διεφθαρμένο υπηρέτης των κάθε λογής συμφερόντων εξαγνίζεται και συγχρόνως χάνεται η ελπίδα του λαού για κάτι διαφορετικό για μια άλλη πρόταση.
Όμως όλα τα παραπάνω ανατρέπονται αν παραδεχτούμε ότι αυτού του είδους η πολιτική και η μέχρι τώρα εφαρμογή της δεν είναι αριστερή πρόταση.
Το τρίτο είναι περισσότερο ερώτημα: Το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος είχε την σημασία της άτακτης υποχώρησης; Δεν νομίζω.
Το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού ήταν ξεκάθαρο ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και υποδούλωσης της χώρας μας και ολόκληρης της Ευρώπης. Είναι ανάγκη αυτό το όχι να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις σύμπλευσης της ευρωπαϊκής αριστεράς.
Θέλω να πιστεύω πως το 62% είναι η αρχή ενός κοινωνικού λαϊκού κινήματος που θα ξαναδώσει ελπίδα και πρόταση στην Ελληνική κοινωνία. Αυτή φαίνεται να είναι και η μόνη λύση για την σημερινή τελματωμένη κατάσταση. Είναι όμως απόλυτη ανάγκη αυτό το νέο κίνημα να μην χειραγωγηθεί μείνει ανεξάρτητο και μόνο του να αποφασίσει την τύχη του.
Το τέταρτο συμπέρασμα είναι το αποτέλεσμα αυτής της αριστερής με δεξιόστροφη καπιταλιστική φορά πολιτικής. Το ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Δεν μπορώ να φανταστώ τον λόγο που αυτό είναι καλύτερο ή έστω διαφορετικό από το μνημόνιο του ΠΑΣΟΚ και το μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΝΔ- ΠΑΣΟΚ. Αντιθέτως αυτό είναι χειρότερο από τα προηγούμενα γιατί φέρει την υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ.
Η άμεση αντιμετώπιση της έκτακτης κατάστασης που δημιουργήθηκε από την υπογραφή του μνημονίου θα πρέπει να αναχαιτιστεί με την συσπείρωση γύρω από τα κοινωνικά κινήματα αλληλεγγύης. Αυτά που υπήρξαν το ανάχωμα της κοινωνίας απέναντι στην σφοδρότητα των μνημονιακών νόμων. Είναι απαραίτητη η δημιουργία κοινωνικού δικτύου αλληλεγγύης που θα επεκτείνεται σε διαφορετικούς τομείς: υγεία, περίθαλψη, σίτιση, κλπ.
Ποια θα μπορούσε να είναι η διέξοδος στην σημερινή κατάσταση; Μόνο ένα ευρύ λαϊκό κίνημα που θα έχει την δυνατότητα να επεμβαίνει καθοριστικά στις τύχες της χώρας. Χρειάζεται όμως χρόνο και πολιτική ωριμότητα.
Ως αναφορά το πρώτο είναι ανάγκη η κοινωνία να βρει τα δικά της πατήματα μέσα στην νέα τάξη πραγμάτων να εκτιμήσει, να καθορίσει την θέση της και να διεκδικήσει αυτό που της αναλογεί. Και αυτή η διαδικασία ας αρχίσει από σήμερα. Πρέπει όμως να αρχίσει από το μηδέν χωρίς πρότυπα και έχοντας σαν γνώμονα την Δημοκρατία, την λαϊκή κυριαρχία, τον σεβασμό της προσωπικότητας, τις ηθικές αξίες. Αυτό το ρόλο θα μπορούσε κάλλιστα να παίξει εκείνο το 62% αν του δοθεί η δυνατότητα συγκρότησης σε αυτόνομο λαϊκό κίνημα. Ίσως αυτό να αποτελεί την προίκα του Ελληνικού λαού, αυτό που δεν μπόρεσαν να λεηλατήσουν τα μνημόνια, την θέληση για δημοκρατία και ανεξαρτησία. Ταυτόχρονα πρέπει να διεκδίκηση καλύτερη και δίκαιη ανάπτυξη για την χώρα διεκδικώντας μεγαλύτερη φέτα στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας.
Η πολιτική ωριμότητα είναι απαραίτητο συστατικό για την αναγέννηση της χώρας μας. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξει άρδην ο τρόπος σκέψης μας. Πρέπει να πιστεύεις και να προσπαθείς μόνος σου να αλλάξεις τα πάντα. Να ξεφύγουμε δηλαδή από τον ραγιαδισμό, τον ωχαδερφισμό, την συντήρηση του δικού μας μικρόκοσμου. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης σε μια συνέντευξη του υποστήριξε: « -Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι». Είναι λοιπόν απαραίτητη η εδραίωση μιας βαθειάς και συμπαγούς δημοκρατίας στη χώρα που θα ξεπερνά το κομματικό – πελατειακό κατεστημένο, θα κατακερματίζει την εξουσία και θα βάζει τις βάσεις για την εξομοίωση της χειρονακτικής με την επιστημονική εργασία. Βασικό ρόλο έχει η ελεύθερη και αυτόνομη ανασυγκρότηση του συνδικάτου που εκτός από τον διεκδικητικό του χαρακτήρα θα πρέπει να συνδιαμορφώνει την ανάπτυξη της χώρας και να παίζει και τον ρόλο της ασφαλιστικής δικλίδας απέναντι στους νόμους και τις προθέσεις της εξουσίας.
Γ. Πατεράκης
Να γιατί ψηφίζω ΟΧΙ 2 Ιουλίου 2015
Γ. Πατεράκης
Είναι εμφανής πλέον η απάτη που διενεργείτε σε βάρος μας. Σε βάρος του Ελληνικού λαού. Υπάρχει κάποιος νοήμων που να πιστεύει ότι η Μερκελ, ο Σοιμπλε, o Νταισεμπλουμ, και ο Γιουνκερ ενδιαφέρονται για τον Έλληνα πολίτη για τον συνταξιούχο για τον επαγγελματία για τον επιστήμονα. Αν
ναι, γιατί αντί να μας δίνουν αυτά που μας χρωστάνε προσπαθούν να μας αφανίσουν;
Φυσικά ο Ελληνικός λαός τον Γενάρη έκανε ένα σοβαρό ‘λάθος’. Δεν ψήφισε σύμφωνα με τα συμφέροντα των ευρωπαίων νεοφιλελεύθερων. Αυτή η επιλογή τους δημιουργεί προβλήματα γιατί αν η μικρή Ελλάδα σήκωσε ανάστημα. Για φανταστείτε πόσο χαλάει η σούπα της κ. Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε αν οι αριστεροί Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιταλοί αναπτυχθούν τόσο ώστε οι χώρες από υποταγμένες να γίνουν διεκδικητές μέρους της πίτας στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας.
Μην γίνει λοιπόν το μεγάλο λάθος από μας. Να παραδώσουμε εν λευκώ την πατρίδα μας στα καπιταλιστικά συμφέροντα βάζοντας και την σφραγίδα του δημοψηφίσματος.
Αυτό θα αποτελέσει το τέλος της λαϊκής κυριαρχίας στη χώρα μας και με τη βούλα, για χάρη των συμφερόντων των Γερμανών. Το είδατε το τελευταίο; Μας κλείσανε τις τράπεζες και μας κάνουν πλάκα. Βλέπουν τον κόσμο στις ουρές και το μόνο που κάνουν είναι να σφίγγουν περισσότερο την θηλιά στον λαιμό των Ελλήνων. Σαδιστικά απολαμβάνουν και χειροκροτούν το κατόρθωμα τους. Επιτέλους τους γονατίσαμε.
Τι και αν προσπαθούν να μας αφανίσουν.
Εμείς ζούμε αναπνέουνε σκεφτόμαστε δεν έχουμε χρήματα είναι αλήθεια αλλά ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Ναι αισθανόμαστε ελεύθεροι αυτές τις λίγες μέρες γιατί αντιστεκόμαστε, δεν ενδίδουμε στις σειρήνες τους σκότους.
Τέτοια είναι τα μέσα που χρησιμοποιεί η παγκόσμια ολιγαρχία για να επιβάλλει τον οικονομικό φιλελευθερισμό. Το Ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας τελείωσε και την θέση του την πήρε η λογική του εκβιασμού. Ή ευθυγραμμίζεσαι με τις επιταγές των συμφερόντων του κεφαλαίου η απλά σε αφήνουν να πεθάνεις. Και αυτό τώρα πια είναι τόσο εμφανές που δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Φανταστείτε πρότειναν στην Ελληνική κυβέρνηση αντί να φορολογηθούν με 29% τα κεφάλαια πάνω από 500.000 ευρώ να αυξηθεί η συμμετοχή των συνταξιούχων από 4% στο 6% στην Υγεία. Γιατί άραγε στις προτάσεις τους δεν μπήκε ποτέ το κούρεμα ή έστω η διευθέτηση του χρέους, ενώ αυτό αυξάνεται μέρα με την ημέρα;
Ενδιαφέρονται και προτείνουν μόνο οριζόντιες περικοπές. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί από την εξαθλίωση ενός λαού αυτοί κερδίζουν περισσότερα χρήματα; Για σκεφτείτε πόσα κέρδισε το κεφάλαιο στην χώρα μας από τις περικοπές των μισθών στο όνομα τάχατες του ανταγωνισμού. Ή πόσα κέρδισαν οι φίλοι μας, οι επονομαζόμενοι και ‘εταίροι, δανειστές’ από τα δανεικά που μας δίνουν.
Μέχρι τώρα οι παππούδες μας αντιστάθηκαν σε οποιοδήποτε ανταγωνισμό. Ακόμα και η χούντα του ’40 τελικώς πείστηκε να ορθώσει το ανάστημα της απέναντι στους ναζί και τους φασίστες. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πατρίδα μας είναι το κομμάτι γης που όλοι ήθελαν να κατακτήσουν. Κι όμως αντισταθήκαμε.
Σε κάθε όμως υποδούλωση της πατρίδας μας πάντα υπήρχε και ένας Εφιάλτης και δυστυχώς σήμερα υπάρχουν πολλοί. Γιατί όλοι αυτοί που στηρίζουν το Ναι δεν σκέπτονται το συμφέρον της πατρίδας και το δικό μας υπερασπίζουν απλά τα οικονομικά συμφέροντα που τους παρείχαν εξουσία και χλιδάτη ζωή. Για ρίξτε μια ματιά στην τοπική κοινωνία ποιοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν το Ναι. Είναι όλοι αυτοί που τόσο χρόνια με τα πελατειακά, ρουσφετολογικά τους κόμματα κατέστρεψαν αυτήν την χώρα όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά και ηθικά.
Είμαι σε θέση, λόγω της δουλειάς μου, να βιώνω καθημερινά την απόλυτη εξαθλίωση των ανθρώπων που ενώ τους αφαίρεσαν με μαεστρία όλα τα οικονομικά τους υπάρχοντα τους ποδοπάτησαν και τη λίγη αξιοπρέπεια που τους είχε απομείνει.
Είναι όμως απόλυτη ανάγκη όταν θα ηρεμίσουμε από όλη αυτή την ιστορία του δημοψηφίσματος είτε ΝΑΙ είτε ΟΧΙ να δούμε τα πράγματα κατάματα και να δώσουμε λύσεις. Είμαι απόλυτα πεισμένος ότι η ανόρθωση της κοινωνίας μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την ανάπτυξη των κινημάτων.
Για μένα ο μόνος τρόπος αντίστασης είναι η συζήτηση η ζύμωση και η οργάνωση. Είναι αλήθεια τα κόμματα μέχρι τώρα μάλλον κακό έκαναν στην κοινωνία στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν ολοένα και περισσότερη εξουσία. Το συνδικαλιστικό κίνημα επίσης εκφυλίστηκε σε τέτοιο βαθμό που ουσιαστικά απώλεσε την παρεμβατικότητα του και από ασφαλής δικλείδα απέναντι στις επιταγές και τα θέλω τις εξουσίας έγινε απλά προθάλαμος για την μετάβαση του εργατοπατέρα στην ανώτερη εξουσία. Την βουλή και την Κυβέρνηση.
Από την άλλη το κόμμα έχασε τον ρόλο του ως αναφορά την παρέμβαση του στην κοινωνία ανήμπορο να δημιουργήσει προϋποθέσεις ζύμωσης, ανάπτυξη πολιτικής συνείδησης και παραγωγής πολιτικής πρότασης, μετεξελίχθηκε σε ένα πελατειακό οικοδόμημα, μόρφωμα άσχετο με την πολιτική και τα ιδεώδη της με μοναδικό σκοπό να καρπωθεί πάση θυσία την εξουσία.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι ανάγκη να ξαναρχίσουν διαδικασίες ζύμωσης ώστε να καθοριστούν νέοι τρόποι για την αντιμετώπιση των αναγκών της κοινωνίας. Για παράδειγμα θα αναφέρω τις πολιτιστικές και εθελοντικές ομάδες που αποτελούν τους πολιτισμικούς πυρήνες για την ανασυγκρότηση της κοινωνίας μας. Παράλληλα είναι αναγκαία η διεύρυνση της δημοκρατίας ξεπερνώντας τα κανονιστικά της πρότυπα, χαλαρώνοντας δηλαδή την διαδικασία και εμβαθύνοντας την ανάγκη εξομάλυνσης της εξουσίας δίνοντας προτεραιότητα στη συμμετοχική διαδικασία. Ο κατακερματισμός τις εξουσίας ίσως να αποτελεί σήμερα την ασφαλιστική δικλείδα για την χειραγώγηση από τη μια της κομματικής νομενκλατούρας και από την άλλη τον περιορισμό της νέας τάξης πραγμάτων (της Παγκοσμιοποιημένης Εξουσίας και των κέντρων της)
Την Κυριακή ψηφίζουμε ΟΧΙ γιατί συμφέρει εμάς τον Λαό μας την Ελλάδας μας και όχι τα ολιγαρχικά συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδας. Γιατί ενώ όλοι συμφωνούν ότι η πολιτικές που ακολουθήθηκαν είναι εσφαλμένες προσπαθούν να μας πείσουν να τους δώσουμε την άδεια να ξανακολουθήσουν τις ίδιες πολιτικές;
